Maserati 3500 GT (1957 - 1964)

De Maserati 3500 GT werd voorgesteld in 1958 en was de eerste in grotere aantallen gebouwde Maserati. De voorganger van de 3500 GT was de Maserati A6 waarmee Maserati als racewagenbouwer "pur sang" ervaring met het bouwen van sportwagens voor straatgebruik had opgedaan.

De 3500 GT vormde de basis voor alle Maserati zescilinder modellen die werden gebouwd tot 1970.

De 3500 GT werd vormgegeven, en de carrosserie gebouwd, bij Touring. De firma was vermaard om de ultra lichte "Superleggera" carrosserieën die er vervaardigd werden. Ook de 3500 GT was voorzien van een Superleggera carrosserie; op het stalen buizenchassis, waaraan alle mechaniek werd opgehangen, werd een carrosserie geplaatst bestaande uit een licht buizenframe als ondersteuning voor de aluminium carrosserie beplating. Door deze bouwwijze was de 3500 GT relatief licht, de automobiel woog slechts 1150 kg.

Het lage gewicht werd gecombineerd met een zeer potente aandrijflijn, een directe doorontwikkeling vanuit de racerij. De motor was een zescilinder in lijn met twee bovenliggende nokkenassen en een cilinderinhoud van 3485 cc. De motor was voorzien van dubbele ontsteking, twee bougies per cilinder en drie dubbele Weber carburateurs. Het motorvermogen kwam uit op 220 DIN pk. bij 5500 tpm. En de topsnelheid bedroeg 220 kilometers per uur.
In 1959 werd er ook een Spider model voorgesteld: de Maserati 3500 GT Spider welke werd ontworpen en waarvan de carrosserie werd gebouwd door Vignale. In tegenstelling tot de 3500 GT coupé werd de Spider volledig van staal gemaakt. Ook was de wielbasis tien centimeter ingekort naar 250 cm.

In 1961 werden de 3500 GT en Spider voorzien van een Lucas injectie systeem waardoor het motorvermogen toenam tot 235 DIN pk. bij 5500 tpm. Vanaf dat ogenblik werd de typebenaming 3500 GTI. Doordat er tevens standaard een vijfversnellingsbak werd gemonteerd nam de topsnelheid toe tot een zeer hoge 235 kilometers per uur.

De Maserati 3500 coupé en Spider werden gebouwd tot en met 1964.

Maserati Quattroporte (1963 - heden)

De Maserati Quattroporte is de sedan van Maserati. Quattroporte is Italiaans voor vier deuren. De Maserati is dan ook een luxueuze vierdeurs sedan.

In de geschiedenis zijn er vijf types Quattroporte geweest:

1> Quattroporte I (1963 – 1969)
2> Quattroporte II (1974 – 1978)
3> Quattroporte III (1979 – 1990)
4> Quattroporte IV (1994 – 2000)
5> Quattroporte V (2004 – 2012)
6> Quattroporte VI (2013 - heden)

Quattroporte I
De Quattroporte 1 werd ontworpen door Vignale. Het idee was om een snelle reislimousine te maken, met staatshoofden en andere hoogwaardigheidsbekleders, filmsterren etc. als voornaamste cliëntéle. Voor Maserati begrippen was de wagen destijds uiterst succesvol, met in totaal 776 verkochte wagens. Het was in die dagen de snelste 4-deurs wagen die geleverd werd. Hij werd verkocht met 2 motorvarianten: 4.2 en 4.7 liter. type 1 werd verkocht van 1963 tot 1966 (216 stuks), model 2 van 1966 tot 1970 (516 stuks).

Quattroporte II
De Quattroporte 2 werd ontwikkeld nadat Citroën het roer bij Maserati had overgenomen. Het ontwerp was van Bertone. Het was in feite een beetje een 4-deurs Citroën SM De wagen is in een zeer kleine serie gebouwd (13 exemplaren waarvan er nog maar 5 overleefd hebben, voor zover bekend), waarvan de meeste naar het midden-oosten zijn verdwenen. Doordat Citroën in 1975 Maserati weer van de hand deed, is dit model nooit in serie geproduceerd. De wagen had de neus van de SM en ook dezelfde V6 die in de SM en de Merak werden gebruikt.

Quattroporte III
De Quattroporte 3 was een typische eind-jaren 70 kolos. De wagen was ontworpen door Giugiaro, was ruim 5 meter lang en bijna 2 meter breed, en woog ruim boven de 2 ton. Hij kwam uit in 1979. Ook hier was de doelgroep: staatshoofd, zanger, bekende wereldburger. Een van de meest gebouwde Maserati's uit die jaren. De auto was in productie tot 1990. De wagen was leverbaar met de 4.2 en de 4.9 liter motor, maar het merendeel was 4.9 liter.
De laatste jaren werd de wagen verkocht als Maserati Royale. Extra's waren: koelkast, schrijftafels achterin en autotelefoon die tussen de twee achterzetels was ingebouwd (toen iets spectaculairs). Het was de laatste Maserati waarin de oude V8 motor werd toegepast. Productieaantallen: 4,2 liter: 51, 4,9 liter: 2053, Royale: 53.

Quattroporte IV
De Quattroporte 4 was de eerste "Biturbo-Quattroporte", ontworpen door Gandini, en kwam uit in 1994. Dit was de eerste Quattroporte uit het Fiat-tijdperk. Alhoewel de oudere Biturbo's (als de 420, 425, 430, 4.24v etc) ook met 4 deuren werden geleverd, werden ze geen Quattroporte genoemd. Deze wagen is in grote aantallen geleverd, het was een succes. In 1998 werd Maserati binnen het Fiat concern onder Ferrari gehangen, en werd het model grondig herzien. De nieuwe variant heette de Maserati Quattroporte Evoluzione. Deze was op honderden punten verbeterd t.o.v. het oudere model. Een bekende bezitter is Michael Schumacher. Van de V6 2.0 zijn er 587 gebouwd, van de V6 2.8 668, van de V8 3.2 415, van de V6 2.0 Evoluzione 200, van de V6 2.8 Evoluzione 190, en van de V8 3.2 Evoluzione 823 stuks, wat het totaal brengt op 2883 stuks.

Quattroporte V
In 2004 kwam de Quattroporte 5. Het ontwerp sloeg in als een bom tijdens de presentatie in Genève. Er zijn 4 uitvoeringen; de Quattroporte, Quattroporte Executive GT, Quattroporte Sport GT en de Quattroporte Sport GT S". De wagen is door de koper te configureren in duizenden kleur-leer- en uitrustingsvarianten.
Eind 2008 is een faceliftmodel van de Quattroporte V geïntroduceerd. Deze facelift deelt zijn 4,7 liter motor met de Maserati GranTurismo S. De facelift is onder andere te herkennen aan de LED voor- en achterlichten, de grill (met verticale lamellen) en de velgen (de velgen van de pre-facelift zijn ook beschikbaar op het 2008-model. De geïntroduceerde modellen van de facelift zijn: 2008 Quattroporte 4.2, 2008 Quattroporte S 4.7 en de 2009 Quattroporte Sport GT S 4.7

Maserati Ghibli (1966 - 1973 en 1992 - 1997)

De Maserati Ghibli is geproduceerd in 2 generaties: De Ghibli I van 1966 tot 1973, en daarna als de Ghibli II van 1992 tot 1997.

In dienst van de Turijnse ontwerpstudio Ghia tekent jong talent Giorgetto Giugiaro de Maserati Ghibli, die als prototype tentoongesteld wordt op de Salon van Turijn in 1966. Het jaar daarop gaat de Ghibli daadwerkelijk in productie.

Onder de ultralage motorkap met klapkoplampen ligt de vertrouwde 4,7-liter V8, die in de Ghibli met 310 pk iets meer vermogen levert dan in de andere Maserati-modellen. De exotische naam is in goede Maserati-traditie ontleend aan een wind, in dit geval een hete wind, die woestijnzand vanuit Libië naar de Middellandse Zee blaast.

In 1968 verschijnt de evenzo fraaie Spyder, die ook door Ghia werd getekend. De Spyder is ook verkrijgbaar met een hardtop. In 1969 volgt de snellere Ghibli SS, met een 4,9-liter V8 van 335 pk. In 1973 stopt de produktie van de Ghibli, omdat de Bora en Khamsin inmiddels de rol van vaandeldrager voor Maserati vervullen.

Van de Ghibli coupé worden ongeveer 1.149 exemplaren gefabriceerd, van de Spyder 125 stuks en van de Spyder SS slechts 25.

Maserati Indy (1968-1974)

De Maserati Indy werd in 1968 gepresenteerd op de autoshow van Turijn. De Indy was de opvolger van de Maserati Mistral en kwam als 2+2 coupé naast de Maserati Ghibli op de markt. De Indy werd getekend en gebouwd door Vignale. Tussen 1968 en 1974 werden 1136 exemplaren gebouwd voorzien van V8 motoren met verschillende cilinderinhouden. De vroegste uitvoeringen waren voorzien een 4136 cc. V8, de latere modellen werden voortgestuwd door 4719 cc. en 4930 cc. krachtcentrales. De motoren waren ontworpen met vier bovenliggende nokkenassen en de vermogens liepen uiteen van 260 tot 335 pk.

De Indy was verkrijgbaar met een handgeschakelde 5- versnellingsbak of een drietraps automaat. Afhankelijk van de uitvoering was de Maserati Indy in staat een indrukwekkende topsnelheid van 245 tot 265 kilometer per uur te bereiken.

Met een beetje passen en meten konden hiervan vier volwassen personen genieten, de Indy is namelijk een relatief ruime 2+2 coupé.

Maserati Bora (1971 - 1979)

In 1971 presenteert Maserati de eerste sportwagen met middenmotor, de Bora. Net als veel andere sportwagens uit die tijd heeft de Bora een in lengterichting achter de inzittenden geplaatste V8, gekoppeld aan een transaxle versnellingsbak. De 4,7-liter met vier nokkenassen levert 310 pk, waarmee de Bora in 6,8 seconden naar de 100 sprint. De top bedraagt 270 km/h. Ook nieuw bij Maserati is de onafhankelijke wielophanging rondom.

Het carrosseriedesign stamt van Giugiaro’s Italdesign studio. De invloed van Maserati-eigenaar Citroën is merkbaar aan de van het Franse merk afkomstige hoogteverstelling van de koplampen, de hydraulische verstelling van stoel en pedalen en het remsysteem. Enkele van de eerste exemplaren hadden een aluminium carrosserie. Voor de Amerikaanse markt komt vanaf 1975 een tot 4,9 liter opgeboorde V8 met iets meer vermogen beschikbaar, die in 1977 ook zijn weg vindt naar de Europese Bora’s.

Door de financiële moeilijkheden waarin het Italiaanse bedrijf verkeert (Citroën wordt halverwege de jaren zeventig opgenomen in het PSA-concern en moet Maserati weer verkopen) wordt de Bora eigenlijk nooit verder ontwikkeld. Desondanks blijft de auto nog tot 1979 in productie. Er worden in totaal 571 exemplaren gebouwd.

Maserati Kyalami (1976 - 1983)

De Maserati Kyalami is een Italiaanse sportwagen, geproduceerd van 1976 tot 1983.

Toen Maserati door Alejandro de Tomaso werd overgenomen had het merk behoefte aan een opvolger van de Maserati Mexico, die al sinds het midden van de 60-er jaren op de markt was. Maserati had op dat moment geen middelen om een nieuw model van scratch af aan te laten ontwerpen, dus deed De Tomaso een greep in het modellen aanbod van zijn eigen merk, en liet de De Tomaso Longchamp (een ontwerp van Tom Tjaarda die bij Ghia werkte) restylen door Frua.

Er werd een Maserati V8 motor die reeds voorhanden was gebruikt. De auto is genoemd naar het circuit in Zuid-Afrika, werd in 1975 gepresenteerd aan de pers, en was vanaf 1976 leverbaar. Een echt groot succes werd het niet, slechts 198 exemplaren verlieten de fabriek, waarvan 124 met de 4,2 liter motor en 74 met de 4,7 liter. Ondanks het feit dat de auto bij klassieke-Maserati-liefhebbers nog steeds niet zo geliefd is als een Bora of een Ghibli, wordt hij door zijn schaarste toch steeds meer gewaardeerd.

Maserati 3200 GT (1998-2007)

In 1998 presenteert Maserati in Parijs de fonkelnieuwe 3200 GT. Het is de eerste nieuwe Maserati sinds de overname door voormalige concurrent Ferrari. Het chassis is geheel nieuw ontwikkeld en Giugiaro tekende de carrosserie van de 2+2 coupé. De 3200 GT combineert luxe en comfort met aansprekende prestaties, en is daarmee een raszuivere GT. Een 3,2-liter V8 met dubbele turbo en 370 pk zorgt voor de aandrijving. Daarmee sprint de Maserati in goed vijf tellen naar de 100 km/h en haalt hij een topsnelheid van 280 km/h.

De 3200 GT is leverbaar met een handgeschakelde 6-bak of een 4-traps automaat. Het onderstel is voorzien van elektronische dempercontrole. In 2001 gaat het doek van de open Spyder. Onderhuids wijkt die flink af van de 3200 GT. Hij heeft een door Ferrari ontwikkelde en gebouwde, atmosferische 4,2-liter V8 met 390 pk bij 7000 tpm. De transmissie verhuisde naar de achteras en vormt samen met het differentieel een transaxle-constructie. Naast de standaard manuele 6-bak kan de klant ook kiezen voor een Cambiocorsa gedoopte sequentiële bak. Ook de 3200 GT profiteert vanaf 2002 van deze wijzigingen, en krijgt daarnaast een lichte facelift, waarbij de fraaie boomerang-achterlichten het veld moeten ruimen. Dat is nodig in verband met de USA-typegoedkeuring – Maserati maakt namelijk na 12 jaar afwezigheid zijn rentree op de Amerikaanse markt.

De 3200 GT gaat door alle wijzigingen voortaan onder de eenvoudige naam Coupé door het leven. In 2004 verschijnt van de Coupé de snellere en sportiever uitgevoerde GranSport, met een tot 400 pk opgevoerde V8.

Maserati MC12 (2004-2005)

De Maserati MC12 is oorspronkelijk bedoeld als straatversie van de MCC, waarmee in het FIA GT-kampioenschap gaat worden geracet. De naam MC12 staat voor Maserati Corse 12-cilinder. Het zusje van de Ferrari Enzo (want daarop is de MC12 grotendeels gebaseerd) heeft eveneens een 6,0-liter V12 achter de monocoque cockpit staan. Deze motor is echter iets minder sterk, met 632 pk (tegen 660 pk voor de Enzo). De MC12 haalt daarmee volgens de fabriek een topsnelheid van meer dan 330 km/h en sprint in 3,8 seconden van 0 naar 100 km/h.

Een sequentiële Cambiocorsa versnellingsbak brengt alle kracht over op de achterwielen. De MC12 betekent tevens een vette knipoog naar het raceverleden van Maserati. De MC12 is namelijk alleen leverbaar in de kleurencombinatie blauw-wit. Exact het kleurenschema waarin ook de roemruchte ‘Birdcages’ uit de jaren zestig waren gespoten. Er zijn slechts vijftig exemplaren gebouwd, waarvan 25 straatversies. Het dak van de MC12 is uitneembaar, zodat ook open kan worden genoten van de fraaie sound die de V12 voortbrengt. De MC12 kent enige luxe in de vorm van elektrisch bedienbare ramen en een heuse climate control.